üniversitedeki son gün

boşluğa düşmektir. düşünsenize, 5 yıldır * yıldır okuduğunuz üniversite, üniversitede öğrenci olmanın verdiği rahatlık, 18 yıla yakın eğitim-öğretim, sonunda karşılaşılan kocaman bir boşluk. hele bir de üniversiteden mezun olduktan sonra, işsiz kalmak ya da çevreyi ve kendini tatmin edemeyecek bir maaşla çalışmak.

yeni bir dönemin başladığı gündür bugün. artık hafta sonları akşama kadar * eşşek gibi yatamayacaksındır, yatmak istesen bile ailen buna engel olacaktır. akşamları evde oturmak zorunda kalacaksındır. istisnalar tabi ki vardır, ama aileyle yaşamak kötü be. gerçekten kötü bir durum...

yazın çalışmışsındır. ebeni zikmişlerdir. eylül ayında tekrar üniversite hayatının başlayacağını, yine sadece sınav zamanları ders çalışacağını, onun dışında ense yapacağını bilirsin. böyle olmasa üniversite hayatı başkadır, hoca.

- kışın napıyosun dayı sen?
+ olum burda çalışmaya benzemez üniversite. yatıcam homuğa goyum. hafta sonları akşam uyanıcam.
- yapma be dayı. ben kışın da çalışıyom.
+ iyi ki üniversitedeyim hacı. iyi, kötü bi bölüm ya... üniversite şart, dayı...

üniversitedeki son gün, doğduğun ve öldüğün gün gibidir. yeni bir hayata başlarsın. üniversiteyi seven ve sevmeyen insanlar olsa da, üniversitenin son günü acıtır, çünkü acıdır.

4 yıl boyunca suratına dahi bakmadığın adamları göresin gelir. sınavlardan bir hafta sonra sınav notları açıklanınca ana avrat dümdüz sövdüğün hocalar gelir aklına. lan, dersin... içinden, keşke dersin... aman neyse, ben gideyim de bir iş bulayım kendime dersin... dersin...