dizilerin film kulturunu oldurmesi

birkaç yapımcı ve senaristin suç ortaklığıdır. televizyon reklam paylarından büyük dilimi alabilmek için bizleri haftalarca ekran karşısında aynı konuları ve oyuncuları izlemek zorunda bırakmaktır. bir tane ağa ya da güçlü, zengin, karizmatik adam hemen yanına asi, isyankar ama aşık olduğu adamın ayağının turabı olan genç güzel kadın ve de entrikacı platonik aşık mirastan pay koparmaya çalışan hısım akraba arkadaş. alın işte raitingi garanti elli bölümlük dizi. oysa ki sağlam bir kurgu, iyi bir yönetmen ve karakter çözümlemeleriyle örülmüş şimdi ne olacak dedirten sonunu tahmin etmeye çalışmanın beyni yorduğu filmler ise en çok üç saat. ben patlamış mısırlı ailecek ekran karşına geçilip izlenen fimleri özlüyorum. en çok da ertem eğilmez ve ekibini yani
gülen gözler
neşeli günler
aile şerefi
bizim aile
o kadar sıcak ve samimi ki masumiyete yolculuk gibiler