bugün

bebek sevmeyen insan

huzur seven insandır... kafa dinlemeyi seven insandır... normal insandır yani... bebek huzursuzluktur arkadaş... zarıldaması, susmak bilmemesi, oyun hamuru gibi sağa sola eriyip ''lak'' diye düşmesi, sonra tekrar ağlaması... sırf ''agucuk bugucuk'' dediğini duymak için çekilir mi lan bu kahır? ayrıca sevimsizdir bebekler... pirinç lapası gibi hacı... yüzü falan taşağım gibi afedersin... buruş buruş... ağlayınca kızarır bir de, iyice itici olurlar... dövsen dövülmez, şikayet etsen edilmez, saçma sapan bir varlıktır bebek... bezlerini değiştirmesi, mama yedirmesi, kusmuklarını temizlemesi, yıkaması, avutması safi eziyettir... gecenin yarısı uykunun en tatlı yerinde ''uvaaaağ'' diye bağrınıp... offf, devam edemeyeceğim sanırım...