ayrılığın ardından

soğuk var şehirde... uludağ'ın karlı tepelerini gören odamdayım. penceremin aralıklarından izinsiz içeriye süzülen rüzgar ise; perdelerle oynuyor. siyaha boyalı tırnaklarım içimde kalan acı kısma eşlik ediyor. ayrılığın sonrasında günahkar olan kim?
sen?
ben?
mekan?
yalanlar dolaşıyor gözlerinde. gereksiz, saçma-sapan yalanlar. beni düşünmeden ortaya savurduğun sözcük yığıntıları. geride bıraktığın beni önemsemezken sen, kendi kendimi kandırıyorum buralarda, farkedemezsin. sorduğun soruların cevabı oldum mu hiç? ayrılıktan bu yana adım çıktı mı iki dudak aralığından? umutları ise tükettim senden yana, yeni gemiler yapıp kağıttan, koydum bile leğenlere. gözyaşlarım suyu, iç çekişlerim rüzgarı. lodosa gerek yok. senin şehrinden var mı lodos, var mı deniz? buralarda ne onlar var, ne sen! özledim... *