bir asosyalin günlüğü

sevgili günlük,

sanırım herşey küçüklükten başlıyor. daha minicikken misafirlerden nefret ederdim. geldiler mi direk odama kaçardım. konuşmak istemezdim. halbuki yapacağım şey çok basitti. ''hoşgeldiniz nasılsınız?'' ama ben bunu yapamıyordum. işkence gibiydi. annem daha o günlerden derdi ''iyice yabanıl oldu bu oğlan'' diye. öyleyim. muhabbet dedikleri şeyi kuramıyorum. ya da bazen kuruyorum ama zevk almıyorum diğerleri gibi. mesela bir derbiden sonra yapılan geyiklere katılamıyorum. lafa girmek istiyorum. ama batırım diye korkuyorum. arkadaşlarımın yüzüne bakıyorum onlar konuşurken. ne kadar da zevk alıyorlar. sevmiyorum ben böyle şeyleri. ama bi şekilde katılmam lazım. dışlanmamak için. gerçi dışlansam nolcak.