anne ve babanın bir gün öleceğini düşünüp üzülmek

bütün aile beraber keyifli birgün geçiriyorsunuzdur.sonra şöyle bir bakarsınız herkese ,teyzeler ,halalar,amcalar ,anneniz babanız sonra o kadroya zamanında dahil olup aranızda olmayanlar gelir aklınıza , bu tablonunda giderek eksileceği..
akla geldikçe ürperir insan ,dünya yaşanılmaz olmalı diye düşünür.
hıçkıra hıçkıra ağladığımı bilirim en keyifli günlerde saklanıp bir kuytuya ...
yaşarken ölüyorum şimdi babamın hastalığıyla daha ne kadar daha beraberiz acaba diye soruyorum ve hıçkırıklara boğuluyorum ..
kötüdür bilerek kabullenmek ve kötüdür gderlerse dönmeyeceklerini bilmek..