çocukların spiderman sevgisi

bu ne sevgi ahh. bu ne ıstırap. birçok çocukta gördüm. en yakın örnek küçük kuzenim. çocuk fena yaramaz. azıttığı an hemen spiderman serisinden herhangi birini aç bilgisayarda, ağzı açık izlesin. dünya kadar spidermanli oyuncağı var hala yenilerini gördüğünde 'alın bana bunu diyerek' ağlamaya başlıyor. hee pc de oyunu da var. 2-3 saatte onda takılır reis.

yüzlerce kez kendisine 'spiderman i mi yoksa beni mi daha çok seviyosun' diye sordum. hepsinde aynı cevabı aldım. birinde bile sekmedi. bizde sevdik abi. he-man her şeyimdi. gölgelerin gücü adına diye haykırır dururdum. ama ümit abim gelip kimi seviyosun diye sorduğunda 'seni' derdim. neyse bir keresinde çok sinirlenmiştim.

- sen bilmiyosun. spiderman benim arkadaşım aslında. dur arayayım da konuşturayım sizi telefonda.
& sallıyosun.

samimi ve vaziyeti anlayabilecek olan arkadaşımı aradım;

- alo spiderman. selamun aleyküm.
+ ne diyon lan manyak.
- iyi be abi. nasıl olsun işte uğraşıyoruz. benim de küçük kuzen yanımda işte. senin hayranın. sen nerdesin, operasyonda mısın?
+ oğlum işteyim, ne saçma sapan konuşuyorsun.
- spidermancim, az bağla o adamı duvara. meşgul adamsın ama biraz konuşursun ya benim için.
+ tamam çaktım lan ver konuşim.
& aloo...

heyecandan bayılacaktı küçük kuzen. verdim telefonu 2 dakika konuştular. mevzu var kapatmam lazım deyip kapatmış arkadaş.

duygularıyla mı oynadım diye pişman oldum ilk başta. sonra düşündüm aslında iyi oldu lan. çocuk nasıl sevindi anlatamam. üstüne muhtemelen bütün arkadaşlarına karizma yapmıştır. ilerde gelip de ne yaptın sen deyip yüzüme tükürmez diye tahmin ediyorum. noel baba mevzusundan o kadar keklenenler oldu. psikolojisi bozulup intihar eden falan olmamıştır herhalde.