ateizmi kullanarak inanç masturbasyonu yapan dinci

olay basit bir tez-antitez meselesi değil ne yazık ki, yani bahsettiğim şey inançsızlık olmasa inanç olmaz falan gibi lise 1 felsefeye giriş savı değil. sözlükte ateist yazıp arama yaptığınız zaman göreceğiniz başlıkların çoğunun ve bu başlıkların özellikle ilk entrylerinin, aklı olanın g.tüyle güleceği derecede basit ama bir yandan da başlığı açan kişiyi tatmin ettiği aşikar olan fikirler ya da iddialar içermesi durumu.

bunu yapan kişi bir kere inanç sahibi olduğunu iddia ediyor belli ki. neye inandığı ya da niye inandığı çok önemli değil, bu başlığın konusu değil en azından. sorun "nasıl" inandığı. b.k atmak için söylemiyorum ama dine inandığını ya da daha spesifik olsun müslüman olduğunu söyleyen 100 kişiye sorsanız, içlerinden kuranı okumuş olan 10 kişi çıkar ya da çıkmaz, 100 ateiste sorsanız en az yarısı okumuştur, bunun aşağı yukarı doğru olduğunu inanan da inanmayan da gözlemlemiştir. böyle olması bir anlamda normaldir çünkü doğar doğmaz müslüman olduğunuz ön kabulüyle büyürken birden ya da genelde yavaş yavaş inancını yitirmek (ya da inançsızlığı kazanmak) öyle dindarların sandığı kadar durduk yere gerçekleşen, kişiyi gamsız, tasasız, hiçbir şeyi takmayan bir insan falan yapan bir olay değildir, ateist aslında inanmak için elinden geleni yapar çünkü gerçekten inançsızlık daha zordur, cehalet mutluluktur, ama aklına bir şüphe düşmüştür müstakbel ateistimizin dolayısıyla huzursuz olur, bir cevap arar. bu yüzden kuranı da diğer dinlerin kitaplarını da okuması normaldir, her şeyi olduğu gibi kabul eden bir inanandan fazla okumuş olması da bundan kaynaklanır. okumuş ve aklına yatmamıştır, inanmaz olmuştur. burada söylemeye çalıştığım kesinlikle "atesitler daha kültürlüdür, efendim daha çok okurlar çünkü bunlar en başından beri çok zeki, pek kültür mantarı insanlardır" değil. böyle olması bir ihtiyaçtan kaynaklanmıştır, bu ihtiyacı gidermek için de ezelden beridir inanmış olan ve hiç şüphe duymamış bir insanın inandığı şeyi bildiğinden daha fazla bilmektedir inanmadığı şeyin ne olduğunu.

şimdi bunu yapan kişinin inancı nasıl bir inanç, bu nasıl bir inanmak sorun burda. nasıl tuhaf bir ihtiyaç duyuyorsun ki "allah diyen ateist" seni doğru yolu bulmuş mümin, bu ateisti de kendisiyle çelişen salak kafir yapıyor? yani ciddi ciddi şunu mu düşünüyorsun "bak gördün mü inanmıyorum diyor ama ayağı takıldığında ya da altılı ganyan tutturduğunda 'allah' diyor keh keh." bu olay senin inanmakla ne kadar doğru bir iş yaptığın onun da kendi kendisiyle çelişen bir inanmayan olduğu düşünceni pekiştirmek için yeterli oluyor, "vay arkadaş ne güzel inanıyorum iyi ki de ateist olmamışım" diye aşka gelip üstüne bir sigara yakıyosun. bu masturbasyonu yaparken dil ve kültürün dinsel kavramlarla ne kadar içiçe geçmiş olduğundan ya habersizsin, ya cehaletini sığlığınla örtmeye kalkıyorsun, ya da tam da masturbasyon yapmanın doğası gereği bazı şeyleri görmezden gelip* bazı şeyleri yokken var kabul ediyorsun.***
tabi en önemli kısmı bu masturbasyona neden ihtiyaç duyulduğu. saldırıyorsun çünkü ateizmin varlığı seni rahatsız ediyor, hayatını olmayan bir şeye atfedilen bazıları gereksiz olan buyruklara bağlı olarak sürdürüyor olma ihtimali peşin bir pişmanlık getiriyor sana, inanmayan birisinin varlığı, inanılan şeyin yokluğu ihtimalini hatırlatıyor, kuduruyorsun. cesaretin yok öğrenmekten araştırmaktan korkuyorsun, inancına güvenin yok ki inanmayan birisinin varlığı seni rahatsız ediyor, ilkokul öğrencisi sevinciyle "allah dedi allah dediii" diye kendini rahatlatıyorsun. hasbinallah...