misafirin bebeğinin seni görünce ağlaması

insanı hayata küstüren, iğrenç bir durumdur sözlük. sen bebekleri çok seversin, oysa onlar sana bakıp bakıp ağlarlar. çok acı şeyler yaşadım bununla ilgili çok...
misafirliğe bir tanıdığın gelmiştir. annen 'oğlum gel misafirlerimize bir hoş geldin de' diyerekten seni misafirlerin yanına çağırır. * içeri girer, insanların yüzüne bile bakmadan hızlı hızlı selamlaşırsın. sıra kucağında 3-4 yaşında bebek olan misafire gelir. misafire selamını verirsin, biraz kibarlık biraz da 'bak bebek sevgisi var içimde' der gibi bebeğe eğilir 'aa ne tatlı şeysin sen öyle' dersin. bebek başlar zırlamaya. 'aa abiyi beğenmedin mi bakayım sen?' der misafir. senin anneciğin hemen oradan 'niye beğenmemiş bakalım benim oğlumu' diyiverir. herkes güler, sen de yalandan gülersin falan. oysa çok kıllanmışsındır. tekrardan çocuğa yanaşıp güldürmeye çalışıp iyice şaklaban olursun. tipten kaybetmişsindir bir kere. düşün, dünyayı henüz kavramaya başlayan bebek seni görüp ağlamaya başlıyordur. işte şimdi, misafirlerin yanından odana gidip hayatı sorgulamanın tam vaktidir.