beşiktaş kapalı tribünü

henüz ortaokuldayken keşfettik onu arkadaşlarla, tv de maç izlerken çıkan sese inanamadık önce, sonra maça gittik onu görmeye sol tarafımızda kaldı stada girince.bizim olduğumuz tribün dolmuştu.... orada yer yer boşluklar vardı, hiç ses çıkmıyordu maç öncesi, oturup pankartları okuduk sonra, victory, karagümrük o dönemler şimdi aklıma gelenler. sonra bir anda dolmaya başladı.kapalının ortasında uzun saçlı beyaz atletli birisi tam ortada durdu döndü sırtını sahaya, beşiktaş çıktı, siyah beyaz, siyah beyaz diye bağırdılar. tüm maç onları seyrettik, efsane yazdın tarihe beşiktaş bestesinde hepimizin tüyleri diken diken oldu. artık amaç o tribüne girmekti, kısıtlı harçlıkla olacak iş değildi tabii ki, erken saatte stada girip tellerden atlamaktı tek amaç, kapı açılır açılmaz girdik içeri polis yok tek tük stat görevlisi yaşlı amcalar hemen tırmandık telleri atladık beşiktaş kapalısına, aldık o kültürü o yaşta beşiktaşlı olma kültürünü hemde beşiktaşın meşhur kapalısında.