tanriya inaniyorum ama ona guvenmiyorum

tanrıya inanmıyorum, ama yine de ona güveniyorum demek kesinlikle daha mantıklıdır. bu düşüncenin altında yatan da şudur. tanrı var mı? var. o halde neden bize yardımcı olmuyor, bütün bu dünyanın pisliklerini neden temizlemiyor? bu adaletsizlik neden? ilahi adalet nerede...

yani tanrı varsa ve bize yardımcı olmuyor ise ona nasıl güvenebiliriz?

oysa ki...

tanrı da kabul eder ki, dünya adaletsiz bir yerdir. kötüler gelecekte bunların karşılığını görür, dünyada yapılan iyilikler ödüllendirilir önyargısı yada bilinçaltımızın bize dayattığı temellendirmeler bizde böyle bir reaksiyona sebep olur.

olay çok basit aslında, fakat biraz acımasızca. kendimize itiraf edemiyoruz, görmezden geliyoruz.

dünya adaletsizdir. burakın farklı tarihleri, farklı yaşamları, aynı coğrafyada, aynı tarihte ve hatta aynı anne-babadan olan bireylerin bile hayatları o kadar farklı ve eşit değildir ki, içinden çıkılmaz bir durum.

din şöyle der bize de biz görmezden geliriz.

yaptıklarınızın karşılığını ahirette görürsünüz.

demek ki,

(bkz: dağalın üleyyn)