soğukkanlı olmak

bir parça soğukkanlı sayılırım.

annem bayılır düşerdi, yerden kaldırırdım. babam üç kez kalp krizi geçirdi, gayet sakin bir şekilde hastaneye götürdüm. tabi arada parladığım yerler oluyor ama fevri olmamla alakalı.

stres anlarında genelde soğukkanlı kalmaya çalışıyorum. babamın bir gözü yere, bir gözü göğe bakıyordu bir ara. aha dedim adam felç geçiriyor. tuttum kolundan götürdüm hastaneye, ne yapılacaksa yaptırdım.

adam ölecekse ölecek, felç kalacaksa kalacak, dövünüp ağlamanın, durumu dramatize etmenin olayları karıştırmaktan başka kimseye faydası olmuyor. biraz soğukkanlı olmak önemli. çevrendeki insanları da yormamak için.

mesela annem vefat etmiş, herkes kendini yerlere fırlatıyor. ağlıyor. 3 sene hastaneye beraber gidip geldim kadınla, bir tanesi yanımızda yoktu. şov mast go on aq.

ben ağlamadım bile. hepimiz öleceğiz sonuçta. koydu mu? koydu. değiştirebiliyor muyum? hayır. ağıt yakıp kendimi yerlere atmam yalnızca insanların acısını katlar. onu en fazla benim sevdiğimi kanıtlamaz.