bugün

özlemenin vermiş olduğu acı

bu duyguyu iliklerime kadar hissedeceğim hiç aklıma gelmezdi.
biriciğim, oğlum, köpeğim, neşem, her şeyim.
bir tanem, dedeciğim, gücüm, idolüm.
her duygu sonuna kadar yaşanmalı, ama ''özlem'' hissi, ''üzüntü'' hissinden bile daha kötüymüş.
üzülürsün, bir süre sonra geçer ama özlüyorsun ve o geri gelmiyor.
her koşulda pozitif olmaya çalışan ben bile bu kadar afallıyorsam, başkarını düşünmekte güçlük çekiyorum. keşke böyle bir duygu hiç olmasaymış, keşke sevdiklerimiz hep yanıbaşımızda kalsaymış.