ben bu yazıyı ona yazdım

sen o sokakta beni bırakıp gittin gideli, o çaresizliği bana yaşattığın günden beri gülüşlerim ağlamaklı her gülüşümde içimde bir burukluk mutluluk denen şey yok oldu beraber her sokağını gezdiğimiz o şehre artık çok fazla gidemiyorum zaten ne zaman o şehre gitsem yanına uğrayıp bir şeyler anlatıyorum duyuyor musun bilmiyorum belki anlamıyorsundur bile ama kimseye anlatamadığım şeyleri, içimi dökmek istediğim şeyleri hala sadece sana anlatıyorum umarım gittiğin yerde rahatsındır bedenlerimiz değil ama bir gün ruhlarımız buluşacak iple çekiyorum o günü. yanına gelmek için ölmem lazım gidişin ölümü bekleyen birine dönüştürdü beni lütfen arada bir rüyalarıma gir belki biraz konuşuruz yine güleriz küçük çocuklar gibi kahkahalar atarız birbirimize şakalar yaparız seni çok özledim dostum.