sigarayı bırakmanın beşinci günü

Bu kadar zaman sonra görünce tuhaf hissettiğim başlıktır.

Bu başlığı yazdığıktan sonra bir haftayı dolduramadan geri başlamıştım ancak nasıl olduysa birkaç aya yine bıraktım. O günden beri içmiyorum.

Bağımlısı olduğum 6 yıl içerisinde öğrendim ki insan kaybettiği bir yakını gibi özlüyorsa bırakmaması lazımmış. ilk önce kafasındaki "bu benim için önemli", "stresimi azaltıyor", "dikkatimi artırıyor", "alkol/çay/kahve içince canım çekiyor ne yapayım" gibi düşüncelerden kurtulup daha sonra sigarayı bırakmalı ki iki hafta ya da iki aya minik bir bahaneyle başlamasın. (bu düşüncelerden sigarasızken kurtulmak benim için çok zordu ya da) Başladığımdan son bıraktığım güne kadar toplamda en az elli defa bırakıp geri başladığımdan bu kadar emin konuşabiliyorum. Şimdi bakınca diyorum ki boşu boşuna kendimi üzmüşüm. Bırakmayı düşününce ne olursa olsun denemek lazım tabii ama başaramayınca da dünyanın sonu gibi kendini suçlamak her şeyi daha kötü hale getiriyor sadece.

Hayatta gerçekten çok büyük zevkler var ama her şey sigarayı bırakıp içmenize bağlı değil. Çevrede içmeyenlerin sürekli söylediği üzere dünyadaki tüm mutluluklar sigarasızlık üzerine kurulu da değil. Bırakacağım diye omuzlarınıza yük alıp streslenmek yerine, kendinize iyi davranınca her şey yavaş yavaş oluyor zaten.

Bu saatte cümle kurmak ne zor geliyormuş uykulu beynime.