sözlük yazarlarının itirafları

emektar pavyon şarkıcısı abla...

seyahatteydim geçenlerde...
yoktum...
çarşamba günü döndüm işyerine.
çay söylemiştim, çayım geldi. "başımız sağolsun, ablayı kaybettik" dedi çaycı.

hangi abla falan derken sokağa çıkıp kafamı kaldırdım.
karşı binanın 3. katı bomboştu. daire boşaltılmıştı...

bir ablamız yaşardı burada.
abla diyorsam da benden de 2 yaş küçüktür, dünya ahiret bacım olsun.
kalp krizi geçirmiş evinde.
pazar günü cesedini bulmuşlar. meğer öleli 1 günden fazla olmuş.

hemen kaldırmışlar tabi şüpheli ölüm diye adli tıbba.

abla gece hayatı emekçisiydi.
ama tövbe etmiş, bir iş insanının 2. hanımı olmuş, eve kapanmıştı.

kandillerde ve bazı cuma günlerinde lokma-pişi yapar getirirdi iki laflardık.

kimseye bir zararı yoktu.

üzüldüm ziyadesiyle...

dün baktım ki işyerinin önüne kocaman bir lokma kamyonu geldi.

rahmetli ablanın birlikte yaşadığı kişi gelmiş, lokma döktürdü.

"delikanlı adammış" dedik. "helal olsun", seviyormuş gerçekten de ablayı...

öte yandan ablaya hayatı boyunca sahip çıkmayan şeref yoksunu akrabaları vefatından hemen sonra gelip evini yağmalamışlar. evin eşyalarını 2. elciye satmışlar 3 kuruş paraya.
tamah etmişler...
ömrü boyunca sahip çıkmadıkları kadıncağızın cesedinden nemalanmışlar...

insan var insan var...
şimdi bu ablayı o hayattan çekip çıkaran, ona ev tutan, öldükten sonra da onun için hayır yapan adamı "vay şerefsiz, kart zampara" der ayıplarsınız toplum olarak değil mi?

ama ablaya hayatı boyunca sahip çıkmayıp öldükten sonra evini yağmalayan, eşyalarını satan akrabaları da namus timsali insanlardır çevrelerinde...

işte böyle...
ne hayatlar yaşanıyor, ne hayatlar göçüp gidiyor bu dünyadan.
hayat herkese eşit davranmıyor.
bazılarına karşı çok acımasız. cesedine bile ızdırap çektiriyor...

işte daha gencecik bir kadın daha göçtü gitti böylece bu kahbe dünyadan.
tam da kendine sahip çıkan, sevip sarmalayan adam gibi bir adam bulmuşken, yaşadığı zorlu yılların yorgunluğuna dayanamadı minik yüreği...

allah gani gani rahmet eylesin...