söyleyecek hiçbir şeyin olmaması

Kötü geçtiğini düşündüğü zamanların, aslında geçirdiği en güzel zamanlar olduğunu fark ettiği an geliyor insanın başına bu durum. Her şeyin yavaş yavaş anlamsızlaştığı ve içinin boşalmaya başladığı dönemde.

Aslında insanın Söyleyecek bir şeyleri her zaman oluyor ama bunlar her zaman söylenmiyor, Hatta bazıları hiç söylenmiyor. Belki etrafa bir virüs gibi negatif enerjisini yaymak istemediğinden, belki de konuşacak hali bile kalmadığından susuyor ve kaçıyor. Belki daha fazla üzmemek için, belki de daha fazla üzülmemek için yapıyor bunu.

işte sadece hiç söylenmeyecek şeyler kaldığı vakit, söyleyecek hiçbir şey olmuyor. Hal böyle olunca da bir köşede sessiz sedasız, dışardan boş, içerden dolu bakışlarla seyretmekten başka bir şey gelmiyor elinden.