insan beyni

Düşüncelerin tamamının hapsedildiği bir hapishanedir. Duygular ise görüş gününü bekleyen birer mahkum ve gerçek sandıklarımız hayallerden oluşan birer gardiyan.

Beynimiz kendi filminin yönetmeni istediğini yazıyor, istediğini oynatıyor. Oysa ki biz hep onun sahibi sandık kendimizi. Meğer sadece onun izin verdiği oyunda başrolmüşüz.

O bitti derse eğer hastane köşelerinde unutulan birer delilermişiz, unutulan figüranlar gibi. Aklını kaçırmaksa gişesi olmayan bir film gibi. kimse tarafından izlenmeyen, bilinmeyen bir film...