arada deist arada müslüman olmak

Kapı ya açıktır ya kapalı. Eğer hafif aralık olsa bile hükmen açıktır. O halde bu misale kıyasla şöyle denilebilir: küfür ile iman bir arada olamaz. Bakın Deizm bir inanç şekli. Yani iman inanç ve itikat şek şüphe götürmez. Fakat amel denilen haram işler yani günahı kebairler insanı dinden çıkartmaz. Sadece günahkar ve fasık (isyan) konumuna sokar. Yani kul haram işlediği o esnada iman dairesinin dışında kalır. Pişman olur Tevbe eder rücu (döner) eder günahı terkeder ve bırakır ve bir daha işlemezse (kul hakkı müstesna - onu bizzat tazmin edip ödemeden helallaşmış olmaz) o günahı silinir. Yok tevbe etmeden ölürse, o halde mizanda bakılır şayet günahları fazla gelirse cehennemde cezasını çeker ve çıkar. Amel imandan bir cüz değildir. Yalnız burada dikkat edilecek bir husus var. Günahı küçümsemeyecek. Allaha peygambere dine hadislere ehli sünnete dil uzatmayacak. Dini islam ile alay etmeyecek. Emir ve yasaklara laf söylemeyecek. Kendi kafasına göre din icat etmeyecek. Aklını fikrini ilah edinip dini hükümleri inkar etmeyecek. Dinde reform yapmaya kalkmayacak. Kendi ihtisası olmayan bir dairede bilip bilmeden -bana göre- diye konuşmayacak. Harici mutezile vehhabi şia, ateist deist agnostik yahudi hristiyan mecusi pagan budist v.b. fikirlerini alıp islam diye propaganda yapmayacak. Eğer ortada içtihad edilmesi, hüküm verilmesi gereken bir mesele varsa işin ehli ve uzmanı sair ulema toplanır fetvasını verir. Vermek zorundalar. Ama baştan itikat (inanç) bozuk olursa iman kabul edilmez, Amel de. Din belli. Din islam iman inanç itikat nakle dayanır akla değil. Kuran, sünnet, icmayi ümmet, kıyası fukaha (ehli sünnet vel cemaat - 4 mezhep).