ben bu yazıyı kendime yazdım

Böyle bazen ortada hiçbir sebep yokken takılmayacağım şeylere takılıyorum. Onları kendime sorun ediyorum. Sonra da deli gibi ağlamak istiyorum. Yalnız kalmak istiyorum. Ne oluyor sana the compass? Başka şeyler mi senin problemin de bu küçük şeylerin arkasına sığınıyorsun yoksa gerçekten gelgitlerin mi var? Neden bunu yapıyorsun. Hem kendini yoruyorsun hem çevrendekileri. Üstelik böyle yaparak üzüyorsun da. Yaptığım söylediğim davrandığım her şeyin farkındayım. Ben de istemezdim böyle bir insan olmayı. Değişmeye çalıştım. Bir dönem tüm duygularımı sıfırladım.sadece öfkem vardı içimde. Bu bana güç veriyordu. Ama bir gün sevgiyi tekrar hissettim ve yine o duygusallığım da kafaya takmalarım da önemsemelerim de geri geldi. Aslında normal olan bunlar ama bu dünya insanı için ne birini anlamaya ne kafaya takmaya ne de önemsemeye değer. O yüzden the compass senin dermanın yine sende. Belki de sadece ağlamak içini boşaltmak istedin. Her şeyi bu kadar düşünme. Bu kadar da önemseme. Nefes alıyorsan hala Yaradanın bir bildiği vardır. Her şey insanlar için. Hadi gel kendine.