kitap alıntıları

Demek insan bu dünyaya yalnız güzel yaşamak için ve rahatla ve safa ile ömür geçirmek için gelmemiştir. Belki azim bir sermaye elinde bulunan insan, burada ticaret ile, ebedi, daimi bir hayatın saadetine çalışmak için gelmiştir. Onun eline verilen sermaye de ömürdür. Eğer hastalık olmazsa, sıhhat ve afiyet gaflet verir; dünyayı hoş gösterir; ahireti unutturur... Kabri ve ölümü hatırına getirmek istemiyor... Sermaye-i ömrünü bad-i heva boş yere sarfettiriyor.
Hastalık ise birden gözünü açtırır. Vücuduna ve cesedine der ki : 'layemut değilsin, başıboş değilsin, bir vazifen var. Gururu bırak, seni Yaradanı düşün, kabre gireceğini bil, öyle hazırlan.'
işte hastalık bu nokta-i nazardan hiç aldatmaz bir nasih ve ikaz edici bir mürşiddir. Ondan şekva değil, belki bu cihette ona teşekkür etmek;eğer fazla ağır gelse sabır istemek gerektir...

/Sözler/