kaybolduktan sonra en sinir bozucu durumlar

navigasyonu açmak istediğinde internetin çekmemesi veya telefon şarjının bitmesidir.

ankara sincana gitmiştik 1.5-2 sene kadar önce. bilmiyoruz oraları köylük yerler aşağı kısımları. geldiğimiz yolu da unutunca navigasyonu açtık ama internet çekmiyor. etrafımızda 1 tanede araba yok ki peşine takılıp otoyola çıkalım. sağa mı gidelim sola mı gidelim derken bir köyün içerisine bismillah diyerek girdim öyle bodoslama. lan git git git otobandan eser yok. geri de dönemiyorsun tek arabalık yol manevra yapamıyorsun. hava kararmaya başladı iyiden iyiye. 2 saatten fazla dereleri tepeleri aştık toprak yollar çamur deryası. internet gelmiyor bir türlü açamıyoruz navigasyonu in cin top oynuyor. insanda yok ki soralım nasıl çıkacağız diye. 2 saatten fazla bir zaman sonra otobanın ucunu görüp çıktık nihayet. kırsaldan çıkalım yeter derken ankaradan bile çıkmışız çoktan. bolunun ortalarına kadar gelmişiz bile. işin tuhafı normal yoldan gitsek de aynı sürede aynı yere varacaktık. tırstığımız ile kaldık öyle.

yanında iyi bir co pilot olmaması da sinir bozuyor. kamil diyor ki buradan dönsek mi. nereye döneceksin lan döndüğün anda kısa yoldan uçurumun bitimindeki köye iniyorsun yuvarlana yuvarlana *