tek çocuk olmak

Ailedeki bireylerden birisine sahip olmamaktır.
Bugün yine çok bitik bir günümdeyim,üzgünüm, yalnız hissediyorum.Yine hep bu günlerde dediğim gibi,"Bir kardeşim olsaydı,"dedim."Ağlaya ağlaya konuşabileceğim...."Sonra durup düşündüm;niye?Melek gibi bir annem var,çok şükür.Evde o bekliyor beni,oturayım,onunla konuşayım ya.Tamam,anne baba kardeşle karşılaştırılamaz,aynı şey değil,istediğiniz kadar arkadaş gibi olun vs.,bunu yaşayarak bilenlerdenim.Ama yine de beni dinleyebilecek,teselli edecek biri var ya.Sonra belki de ilk kez anladım tek çocuk olmanın beni niye bu kadar derinden üzdüğünü.Bir keresinde,yıllar yıllar önce,anneme,"Biliyorum,kardeşim olsa da hayatımda çok şey değişmeyecekti belki ama herkesin var,insan istiyor."demiştim.O zaman da bayağı yaklaşmışım aslında.Bu kadar basit işte.Türkiye'deki çocukların yüzde doksanının kardeşi var ve ideal aile modeli böyle oluyor.Sende tıpkı annesi ya da babası olmayan çocuklar gibi,eksik,yarım bir ailede büyüdüğünü hissediyorsun.Hele de aile benimkiler gibi mutsuz bir aileyse.Evet,sebepleri çok var ama bir çocuğu kardeşsiz bırakmak bencillik,bugün bir kere daha bunun doğruluğunu hissediyorum.Çünkü sen o çocuğun bir aile bireyini hiç sahip olmadan kaybettiriyorsun,öldürüyorsun.O da bunun yasını çekiyor;tıpkı gerçek ölümler gibi.