bazı insanların hiç değişmiyor oluşu

O kişiler için üzülme sebebidir.
Her gün yaş alıyoruz, tecrübelerimize bir yenisi daha ekleniyor. Ne kadar silmeye çalışsanız, kaçsanız, üzerine binlerce yeni anılar da yeşertseniz geçmiş orada. Hep orada olacak.

Bir insan nasıl arkasına dönüp baktığında dünle, bir ay ya da beş yıl öncesiyle aynı kalabilir?
Nasıl kötü özelliklerini törpüleyemez, gelişemez, hiç olgunlaşmaz?

Sözlükte bakıyorum bazen. Ben bu insanla nasıl sohbet etmişim diyorum yıllar önce, kendime hiç mi saygım yokmuş ya da daha korkuncu ben de öyle bir insan mıymışım diyorum. ikisi de değil.
Yaşımın küçük oluşu, insanları şu anki kadar net görememem. Geçmişe baktığımda mütemadiyen iyi ki diyorum. iyi ki her zaman sert duvarların var ve kimse geçemiyor. Tam bu an acıyarak baktığım insanlar gibi olmayı düşümde dahi görmek istemiyorum.