eksilen ömür şiiri

söndür ışıkları arkadaş
bugün harap olmaya geldim
sevgilinin elvedasına
bir eyvallah demeye geldim

ne yağan şu yağmur ıslattı beni
ne de terk edebildim bedenimi
öldürdüğüm bebeğime
son defa bakmaya geldim

doğmadı sabah güneşi üzerime
aydınlanmadı benim dünyam
kalan birkaç hatıramı da yakıp
küllerime katmaya geldim

ne tuhaf bir gecedir bu
binlerce yıldır bitmeyen
hiç duyulmamış sözleri
yazıp söylemeye geldim

söndür ışıkları arkadaş
belki affeder beni karanlığım
bir kadından çaldığım yılları
ömrümden eksiltmeye geldim

duhanco.