kişinin büyüdüğünü anladığı an

gençken olaylara tepkileriniz yüksek oluyor. aşk, ayrılık, arkadaş gibi şeylere çok anlam yüklüyorsunuz. zamanla aşkların bittiğini, sevdiklerinizin öldüğünü, arkadaşlıkların herzaman sürmediğini görüyor, şaşırmamaya, tüm bunların hayatın getirisi olduğunu öğreniyorsunuz. hayat kafanıza vura vura öğretiyor. büyümek kolay iş değil. çok sancılı ve uzun bir süreç.

edit: bir de erken büyüyenler var. hayatla erken yüzleşenler. onlar hiç çocuk olamıyorlar. en kötüsü bu galiba.