gece uyanınca oda kapısında yaratık görmek

sonra bakıyosunuz ki beyninizin size bir oyunuymuş bu. nerden mi biliyorum çünkü çocukluğum bunlardan korkmakla geçti, çünkü çocukluğum ışığı kapattıktan sonra koşa koşa aydınlık alana yetişmekle geçti, çünkü çocukluğum karşımda beni izleyen şeyin sıradan bir sandalye olduğunu farketmekle geçti. işte onu farkettiğimde bir daha yaratık görmedim...

ama itiraf ediyim hâlâ karanlıklarda tedirgin olurum, hâlâ karanlık alanlarda telefonumun ışığıyla hareket ederim, hâlâ karanlık bir ortamda duramam çünkü insanım ve insanın insan olduğunu hatırlatan şeylerden birisi de korkularıdır.