10 kasım

görsel

özlemden, hasretten içimiz acıyor, yüreğimiz sancıyor.
ne için?
hiç görmediğimiz, konuşmadığımız, gözünün içine bakmadığımız biri için.
ben atatürk'ü sevdim.
bir tek onu.
gazeteci şerif bey kılığına girip libya çöllerine düşen adamı sevdim...
anafartalarda, conkbayırında bir karış vatan toprağı için ölmeyi emreden komutanı sevdim ben.
sarayburnundaki düşmana bakıp "geldikleri gibi giderler" diyen paşa'yı sevdim.
köhne bir vapurla karadeniz'e açılıp,
samsun'da milli mücadeleyi başlatanı sevdim ben.
umutların tükendiği anda, "hattı müdafa yoktur, sathı müdafa vardır, o satıh da bütün vatandır" diyen başkomutanı sevdim ben.
en çok da, dumlupınar'da bozguna uğrayan düşmana bakıp "hacianesti gel de ordularını kurtar" diyen mareşali sevdim...
ben atatürk'ü sevdim...
bir tek onu.
başöğretmen olmasını sevdim,
geometri kitabını yazmasını sevdim.
açtığı fabrikaları, devrimlerini, yeniliklerini sevdim.
tanrı sevdiği kullarını yanına erken alırmış.
o'nu da bizden çok erken aldı malesef.
fikirler ölmez, atatürk ölmez, atatürkçülük bitmez...