sözlük yazarlarının itirafları

4 yıl sonra evde geçmişimi buldum. 4 yıl sürdü eve aitlik hissim.

Babam yine eskisi gibi artık. Bedeni evde ama ruhu bizimle değil. Ruhunun dışa vurumunu o karanlığı daha net görüyorum. Ve gittikçe düşüyor o karanlığa hissediyorum.
Annem varsam var oluyor. Babamın hiç bir bağını yakalayamıyor. Yine yüksek sesler duyuyorum yine nefret ediyorum kendimden bu evden bu hayattan.

Ve ben bunları yaşadıkça kendime dönüyorum. içime kapanıyorum. Dışarı da buluyorum kendimi dışarı da arıyorum sevgiyi. Ama en çok bunları hissetmek mi beni dışarı çıkarıyor yoksa dışarı çıkmak mı bana bunları hissettiriyor onu merak ediyorum.

Gerçekten böyle olmasını istemiyorum. Ama böyle oluyor. bu ortamdan çıkıp ruhumu kaybetmek, Düşüncelerimi boğmak istiyorum. Şimdi Düzce’deyim. Yarın Trabzon’da olacağım. Diğer gün Ankara’da. Bir gün ruhumu bir gün düşüncelerimi bir gün de ailemi boğacağım oralarda. Sonra döneceğim ve kaldığım yerden kendimi kaldıracağım. Siktir olup gideceğim yine yalnızlığıma.

Babamın kahkasını duyuyorum şimdi mesela. Gece 4. Bazı şeyler çok acı be.