sozlukte kendini yalniz hissetmek

insanların ortak kavramlar üzerinden espriler türetip ,hiçbir amaca hizmet etmese bile, yaşanılan anı renklendirebilmeleri bana o kadar büyüleyici geliyor ki. yaptıklarının önemsizliğinden, dünyada yer kaplayan varlıklar içerisinde ne kadar de önemsiz bir mevcudiyetin mümessili oluşlarından hiç de rahatsız değiller. hayatlarını idame ettirmeye ancak yetecek paraları ile yoksulluk sınırında mutlu mesut yaşayabiliyorlar.

yaptıklarının çoğunun saçma ve boş olduğunu düşünsem de sonuçta bu onları bir arada tutan tutkal galiba. kimin nerede durduğu ve nasıl bir hayat yaşadığı önemli değil aslında. benim için değersiz, kayda değer olmayan siluetler sherwood ormanını renklendiren yüzler belki de. belki de insanların arkadaş sahibi olması için bütün her şeyin "iyi" olması yetmiyor. bu dünyadaki en mutlu adamların zengin ve yakışıklı olmamasının bir sebebi var sanırım. sanırım en doğru olanı yapmak her zaman en doğrusu değil. en bilmem ne olmak da en mutlu olmak demek değil...

benim için bir anlam ifade etmiyor bazılarının yaptığı şeyler. bir öğrenci evi hayal edemiyorum, bulaşık vardiyasını, ev içerisinde iş bölümü yaparak birbirlerinin hayatını güzelleştirmek isteyen insanları. ben olsam "bu hayatın neresi güzel, neyine uğraşıyoruz?" der giderdim.
mesela hiçbir zaman "gel senin işi halledelim , sonra benimkine bakarız" diyen biri yoktu benim için...size karşılıksız ve kendisi zor durumda kalmasına rağmen yardım eden biri. "dostlar bu gibi zamanlar içindir" derler ya filmlerde...ben onu senaristlerin uydurduğu bir şey sanıyordum.
hiç düşünmedim bile... bir arkadaşım olacak, bütün gününü benle geçirecek ve berbat bir hayat yaşasak da asla beni yüzüstü bırakmayacak ...bunun olabileceğini hiç düşünmedim çünkü hiç olmadı .
bazı hareketlerini kıskanıyorum insanların. iftar için arkadaşı ile evdeki malzemeden mütevazi bir yemek hazırlayıp mutlu olabilen insanlar var. ben olsam çıkar , dışarda yerdim ve o an asla anlam kazanamazdı. tıpkı diğer "güzel" gözüken anlarımın aslında hiçbir anlam kazanamaması gibi...