bugün

sevebilme yetenegini kaybetmek

kötü tecrübeler neticesinde yaşanan ve geçici olduğu ümit edilen bir durumdur. olaylar tazeyken insan bir daha sevemeyeceğini düşünür, düşünmesinin ötesinde önüne çıkan kişileri sevemezde. hatta ilk başlarda hoşlanır, daha doğrusu hoşlandığını zanneder ama olmaz, diğerinde de aynı şeyler yaşanırsa artık insan ister istemez acaba sevemeyecek miyim diye bir paniğe kapılır. sevilmek çok güzel ve onur verici bir şeydir ama sevmeden sevilmenin de bir tadı olmamaktadır ne yazık ki. ikisi birden olmazsa olmaz yani. simitle çay, nohutla pilav gibi ayrı ayrı düşünülemez.