kimselere anlatamadığım şeyler içime birikiyor

Her içime attığım acı günden güne dahada acıtıyor canımı.. Sanki bütün acılar birer cam kırığı ve kaburgalarımın içinde birikmişler.. Her geçen gün daha da çok batıyor tenime.. Daha da çok kanatıyor beni, içten içe..

Bazen düşüncelerin içinde boğulacakmış gibi hissettiğim anlar oluyor.. Öyle çok düşünüyorum ki, neyi düşündüğümü unuttuğum anlar oluyor.. Öyle zamanlar oluyor ki, elimdeki sigarayı ben değil, düşüncelerim içiyor sanki.. Bir bakıyorum sigaram bitmiş, düşünceler bitmemiş, acılar geçmemiş, her şey yerli yerinde duruyor.. Ne zaman sonu gelecek bunun diyerek yaktığım kaçıncı sigaraydı bu, bilmiyorum.. Sahi, ne zaman dinecek bu duygu karmaşaları?