dolmuşa binen insan ezikliği

lisedeyim, 2. sınıfım. okula minibüsle gidip geliyorum. cihangir minibüsleri zaten sayılı. şoförlerinin yarısı dayımdan dolayı tanıdık. geri kalan yarısıyla da göz aşinalığı var.
dolmuşa bindiğim yerde henüz dolmamış boş oluyordu.
en ön koltuğa oturuyordum.
allah'ım nasıl havalı havalı milletten para alıyorum.
bir kişi mi abi?
neresi kardeş?
para üstünü al abi
inecek var abi
ablacım sen nerede ineceksin ya?

olum ne ezikliği * hava bin beş yüz amk.
deli oluyodum kendi kendime eğleniyodum öyle *
böyle tanıdık soför filan olunca muhabbet ediyorum *

sonra öğrendim ki o koltuğun adı manita koltuğuymuş :(
sikerim amk bir daha otururur muyum o koltuğa.
geçip arkalarda bi yere oturup milleti seyrediyordum
güzel kız varsa onu kesiyordum, insanların tiplerinden hayatları hakkında yorum yapmaya filan çalışıyordum.
ezikliği hissetmeye de vakit kalmıyordu ki zaten
arkadan öne para uzatmaktan