sözlük yazarlarının itirafları

ne hissediyorum?

en korkunç soru: “şu an ne hissediyorum?”…

sokak lambası yanıyor. uzaklardaki evlerin ışıkları noktalar halinde. hepsi de ayrı birer dünya… güzel bir akşam havası var. gök yüzü de açık. ay da sevimli. yıldızlar bile görünüyor bu gece. sokaktaki kediler şefkat frekanslarımı dalgalandırıyor. yüzüm de güzel. vücudum da diri. gencim ulan!… evet, en büyük hazinem. gencim… zaman da geçiyor. ve hissediyorum. kanımda yaşanmışlıkların yükü ve yaşanacakların kaygılı heyecanı… tam da şu an, dakikada doksan yedi kez dolaşıyorlar tüm vücudumu. kimyamda çok acayip reaksiyonlara sebep oluyorlar. beni düşündürüyorlar; tarifi olmayan bir şeyler hissediyorum. dakikada doksan yedi kez mod değişikliği yaşıyorum. bir anda güleceğim tutuyor, sonra aniden ağlamaklı oluyorum. tam da şu an, adını koyamadığım bir şeyler oluyor. aniden kendime soruyorum: “şu an ne hissediyorum?” ses yok. sıkıysa söyle… hani her şeye bir sözün vardı?… sen ki, hazır cevaplılığınla etrafındakiler tarafından hep küstah görüldün? sen ki, yüzleşmelerinde hiçbir zaman laf altında kalmadın? hadi söyle. bir de kendinle yüzleş bakalım. şu an ne hissediyorsun? anlat! neden susuyorsun? neyi bekliyorsun?… hisler ölüyor. zaman da geçiyor. kozmosun trilyonlarca yapraklık takviminde, tarihin bir döneminde, evrenin bir noktasındaki bir gezegenin bir köşesinde durmuş, bir şeyler yaşıyorsun. varsın. birsin. bir toz zerresi kadar önemsizsin ama o küçük mevcudiyetini hiçbir yere sığdıramıyorsun. ufka bakıp derin dünyalara dalıyorsun. güya yaşıyorsun… güya büyük hissediyorsun. o halde söyle! ne hissediyorsun? o önemsiz varlığının içinde neler oluyor? neden cevap veremiyorsun? neden yüzleşemiyorsun? söyle… zaman da geçiyor. sigaran da cızırdıyor. küller de uçuyor. tam da şu an, dakikada doksan yedi kez yanıp sönüyorsun. sorular tüm vücudunu dolaşıyor. soruları çok seviyorsun. ama en korkunç soruya cevap veremiyorsun.