manisa deyince akla gelenler

çocukluğumun ilk zamanları, 4 yılım.
ilk arkadaşım dilek ve onunla sabah akşam oynadığımız oyunlar.
evimizin karşısındaki park ve o parkta bulduğum çok hoşuma giden pegasus kanatlı at anahtarlığı.
evimizin bulunduğu o vakitler bildiğim tek caddesi kenzi.
izmir'e günübirlik gidiş gelişlerimiz.
spil'e çıktığımız günler.
gölmarmara'da yediğimiz balık.
mesir macunu festivalleri.
otobüslerin manisa'ya uğramadan turgutlu üzeri izmir'e geçişine anlam verememem.
bir adanalı olarak bana garip gelen et yerine zeytinyağı eksenli yöresel yemekleri.

severim manisa'yı.