sözlük yazarlarının gördüğü en ilginç rüya

bi caminin ikinci katındayım. arkamda kocaman bi ordu, komutan falan olsam gerek. neyse karşımda da benimki kadar bi ordu var. benim olduğum taraf piyade hep. karşı taraf süvarilerle gelmiş.

savaş başlıyor vuruyor, vuruluyor; ölüyor, öldürüyoruz derken. karşıma bi düşman geliyor. sanki savaş bi anda duruyor herkesin gözü bizim üzerimizde.

ufak bi debeleşmenin ardından ben buna bi oyunlar yapıyor, caminin birinci katına fırlatıyorum. ama sanki bir uçurumdan düşüyor adam. uzun uzun düşüyor. millet kılıcı kalkanı bırakmış, attan inmiş adamın düşüşünü izliyor derken; bu caminin avizeden sekip yere yapışıyor. içimde derin bir “hassiktiiiiiir” dışımda zafer nidaları. karşı taraf teslim olmuş gibi tam çıkaramıyorum.

derken karşı tarafın içlerine doğru muzaffer bir edayla ilerlerken arka sıralarda bunların kraliçeleri duruyor. kaderine teslim olmuş bir ifadeyle, yenildiğini kabul ettiğini ve merhamet beklediğini atını bana hediye ederek gösteriyor. ben de kabul ediyorum.

sonrası blur biraz ama sanırım ikimizinde ülkesini tehdit eden ortak bi düşmanın varlığından bahsediyoruz. ben konuşmanın ardından kraliçenin hediye ettiği ata binip tek başıma düşmana yürüyorum.

tam ikinci kattan merdivenlere çıkan kapıdan geçerken uyanıyorum.

ha bi de efsane bi kılıcım var üzerinde arapça işlemeler var, parıl parıl parıldıyor falan.

uzun bi süre etkisinden çıkamadım rüyanın.