yeni yıl hüznü

elimi kesen paslı demir gibi yeni yıl. tutunmak zorunda olduğum her şey gibi kesmesine izin veriyorum. adını arka arkaya defalarca söylersin de sacma gelmeye başlar ya. her yılbaşında yeni yılı kutlamak öyle geliyor bana. bu uyumaklar ve uyanmaklar da saçma biraz. sanki bir şey arka fonda çalan mutlu şarkıyı almış ve gitmiş gibi son birkaç yılım. yeni yıl mı beni hüzünlendiriyor, ben mi yeni yılı hüzünlendirdim bilmiyorum. duşta ayaklarımı izledim suyun akışıyla birlikte, sonra kendime geçen bir yılın o birkaç dakikadan farkı var mıydı diye sordum. gidenleri izledim bu yıl hep. öyle işte. sarı akşamları olan garip bir yıl idi bu yıl. o yüzden hiç de hoşgelmedin 2018.