yalnızlığın canı yakar hale gelmesi

göğse baskı yapan bişey düşünün, dışarı da çıksanız arkadaslarınızla vakit de geçirseniz gülseniz de hep o baskı yapan sey orda. bi süre sonra nefes aldırmayacak kadar acı veriyor bu yüzeysellik. güvende hissedememek belki her seyi paylaşsan da karşındakiyle, aslında hiç anlamamaları. kocaman ve kocaman ıssız adada kimseye ulaşamıyormuş hissi, hava karanlık ve soğuk sadece sarılacak birini arıyorsun ama sadece hayvanlar var ufacık ve çok narinler dokunmaya tamamen senin olmasına korkuyorsun, sevgin ne kadar masum olsa da zarar verirse affetmezsin çünkü kendini. hissettiğin rüzgarın uğultusunu kafanda tamamladığın bi şarkıyla beraber, anlamsızlıkları sorguluyorsun.

öyle bir can yanması işte.