dogup buyudugun evden tasinmak

çocukluğunuz ve ilk gençlik yıllarınızın geçtiği mahalleden taşınıyorsanız, taşınacağnız yer kat kat iyi bir yer dahi olsa insanın içine garip bir hüzün bırakan olaydır.

çocukluğunuz geçer gözlerinizden, kulağınıza sokak sesleri dolanır. artık saçlarınız kış günleri is kokmayacağı için üzülürsünüz.
sokaktaki pet şişeleri yuvarlayarak yürümeyi özlersiniz.
yatağınızda ağladığınız geceler gelir aklınıza, ne günleri, ne acıları saklamıştır duvarlarınız..
duvarlarınıza, anıalrınıza dokunur veda edersiniz yavaş yavaş. merdivenleri inmek acı verir kapıyı örtemezsiniz bitürlü.

doğum gününüzü kutladığınız akşamlar, ankarayı izlediğiniz balkonunuz, kardeşinizle gece fısır fısır konuştuğunuz odanız...
bir evi yuva yapan değerlere sahipseniz o evde, gideceğiniz yer saray olsa ayrılmak zor gelir insana.
ve sessizce dersinizki ağlarken, hoşcakal çocukluğum,ilk gençliğim,kırık dökük kaldırımlar, eğri büğrü yollar, is kokan mahallem...hoşcakal...