hislerle akıl arasında kararsız kalmak

hiç kalmadım, his denen şeyin de biyolojik kökeni olduğu için hislerimi de gayet akılla açıklayabiliyorum ve aklımın bu şahaneliği karşısında hislerim diz çöküp itaat ediyor.
akılcı olmak iyidir, hisler aklı kaybetmenin ürünüdür. ayrıca duygularımın nesnelerde bir karşılığı olmadığı gibi bende de pek bir önemi yok.
düşünce bile aslında beynin bir salgısından fazlası değil.
materyalist olmanın bokunu çıkartmak.