annenin kanser olduğunu öğrenmek

kesinlikle altindan cok zor kalkilacak bir andir herseyi sorguladigin bir döneme girersin inancini maneviyatini gözden gecirirsin kafanda hep niye sorusu vardir bu mudur yani adalet dersin.ama biraz sakinlesince daha kolay kabul edilebilir bir hal alir.ben annemin kanser oldugunu ameliyat sirasinda ogrenmistim doktora göre bir sey yoktu ufak bir operasyonla kitle alinacakti ve fakat ameliyat sekiz saat sürünce kötü birseyler oldugunu anladik.daha sonra doktor geldi birseyler anlatti hatirlamiyorum ne dedi aklimda tek kalan babamla deli gibi agladigimiz.sonra annemi gördüm ameliyat salonundan cikarken sükür sag cikmisti ama bilmiyodu ki kanser oldugunu,kim nasil anlatacakti ona.burada doktorlarin tutumu gercekten cok önemli ama onkoloji uzmanlari gercekten cok profesyoneller hastanin hem moralini yüksek tutuyolar hem de kanserin=ölüm olmadigina hastayi inandiriyolar,zaten hasta bunu kabullendikten sonra tedaviye bir adim önde basliyor diye düsünüyorum.
ama yine de cok zor ve yipratan bi tedavi süreci var,hep kafanda ya birakip giderse sorusuyla ona moral vermeye calismak ise ayri bir zor.hastalikta hastayi ve yakinlarini derinden etkileyen bir diger asama ise kemoterapi sonrasi saclarin dökülmesi annem bunu cok zor kabul etti hatta daha tam dökülmemisken kendi istegiyle gidip hepsini kazittirdi,moral olsun diye tabi bende onun disinda ekleyebilecegim hastanin moralinin yüksek tutulmasi gercekten tedavide cok önemli,o görmeden gidin odanizda aglayin zirlayin ama onun yaninda hep gülün.tüm hastalara acil sifalar dualar sizlerle. annem kemoterapi ve radyoterapi uygulandiktan sonra hastaligi yenebildi iki yildir sonuclari pozitif cikiyor.