yaşlılarla sohbet etmek

Bunalımdan çıkmak için yapılması ücretsiz, fakat nadir bilinen eylemlerden biridir.

yıllarca kitap okudum. çok uzun zaman boyunca hatta. ailevi şartlarımın çokta iyi olmaması yüzünden, ne öğrendiysem kitaplardan öğrendim bugüne kadar.

sonra kafamı kaldırdım ve gerçek dünyaya şöyle bir baktım: kitapların basit ve sabit kurallara göre yazılmakta olduğunu keşfettim.

ardından birçoklarının aptalca, komik ve hatta gerici bulduğu şeyi yapmaya başladım; yaşlılarla konuşmaya başladım. üniversitede, arkadaşlarımı beklerken ilk gördüğüm çınara doğru yürüdüm ve sohbet ettim kendisiyle. hep aynı şeyle başladım konuya; hikayen nedir teyze/amca? ve hep güzel şeyler öğrendim kendilerinden. kitaplardan öğrenemeyeceğim şeyler. yaşamaya kalksam bitiremeyeceğim şeyler. ve bu insanların yanından ne zaman ayrılsam hep iyi dileklerde bulunuldu bana.

demem o ki, yaşlılarla sohbet edin. onların aklının aydınlığına sorular sorun. evet kimileri bir gencin düşünebileceğinden daha zayıf fikirlere sahip olabilir. o zaman siz yaşlanın anında. siz onlara bir şeyler öğretin. düşüncenizi gülümseyerek anlatın. ve iyi gözlemleyin; o yaşta ki insanların zihnini parlattığınızda, o aydınlığın gözlerine damladığını çok çok iyi gözlemleyin.

ve sağda solda biriyle sohbet eden ve bu sohbetten tat alan birisi varsa, ona da iyi davranın. o kişinin yanına gitmesi yalnızlıktan değildir. yüksek ihtimaldir ki bunun sebebi eksik aile figürüdür. hikayesini bilmiyor olmanız da mümkündür. muhakkaktır ki, birçok şeyi kafasının içinde yaşamaktan bir an kurtulmak için, kafasındaki sesleri bir anlığına susturabilmek için o çınarın yanında almıştır soluğunu.