mevlid kandili

m.Akif'in dilinden:

ondort asir evvel, yine boyle bir geceydi,
kumdan, ayin ondordu, bir oksuz cikiverdi!
lakin, o ne husrandi ki: hissetmedi gozler,
kac bin senedir halbuki beklesmedelerdi!
neden gorecekler, goremezlerdi tabii;
bir kere, zuhur ettigi col en sapa yerdi,
bir kerede, mamure-i dunya, o zamanlar,
buhranlar icindeydi, bu gunden de beterdi.

sirtlanlari gecmisti beser yirticilikta;
dissiz mi bir insan, onu kardesleri yerdi!
fevza butun afakini sarmisti zeminin.
salgindi, bugun sarki yikan, tefrika derdi.
derken, buyumus kirkina gelmisti ki oksuz,
baslarda gezen kanli ayaklar suya erdi!
bir nefhada insanligi kurtardi o ma'sum,
bir hamlede kayserleri, kisralari serdi!
aczin ki, ezilmekti butun hakki dirildi;
zulmun ki, zeval aklina gelmezdi geberdi!
alemlere rahmetti evet ser-i mubini,
sehbalini adl isteyenin yurduna gerdi.

dunya neye sahipse, o'nun vergisidir hep;
medyun ona cemiyyet-i, medyun o'na ferdi.
medyundur o masuma butun bir beseriyet
ya rab, bizi mahserde bu ikrar ile hasret.