bugün

kitap okudukça insanlardan uzaklaşmak

kitap okumak öncelikle çok yönlü düşünebilmeyi sağlar, düşünceyi zenginleştirir. kitap okumayan ise, hep sınırlı kavramlarla düşünen insandır. o yüzden herhangi bir konuda bir sonuca varması bir fikir yürütmesi daha yüzeysel, bu anlamda daha kolaydır. bu sebepten belkide daha sabit fikirlidir. kitap okuyan ise daha çok bilmenin kafa karışıklığı içindedir ve çevresinde bilmeyip de bilir gibi görünen, her konuda yalan yanlış yorumlar getiren, yüzeysel insanlara tahammmül etmesi, iletişime geçmesi giderek zorlaşan insandır. çünkü insanların aslında bilgiyi aramadığını, sınırlı düşünmenin onlara yettiğini, insanların çoğunun bilmediğinin bile farkında olmayan kişilerden oluştuğunu farketmiş insandır.
alamut kitabını okumuş olanlar bilirler; hasan sabbah kendince gerçeği bulduktan sonra büyük bir şevkle insanlara anlatmaya çalışmış, fakat insanların neyin doğru olduğu ile ilgilenmediğini görüp hayalkırıklığına uğramış, daha sonra insanların aptal olduğuna hükmedip onları kullanmaya başlamıştı.
sözün özü, en büyük yalnızlık insanların çevresindekilerden daha çok farkında olmaya başladığı anda başlar. kitap okumak da bunu sağlar.