sözlük yazarlarının yazıları

Küçüklükten beri hep özeniriz bir çizgi film karakterine , bir dizi karakterine, akrabalarımızdan birine, abimizin , ablamızın arakadaşlarına veya tamda onlara.Küçük yaşta kendimize hep bir idol ararız ,kendimiz olmamız gerektiğini yaş ilerledikçe anlarız.Elbette küçükken bende bir çok karakteri idol belledim hafızama ama hiçbir zaman örtüşemedim hiçbiriyle.işte tamda kendim olmam gerektiğini anladığım zaman bir rüzgar esti suratıma. ilk defa önem verdim sanırım bu her dışarıya çıkışımda karşılaştığım doğaya. Biraz onu düşündüğümde bana benzediğini farkettim.Yalnızdı oldukça. Kalabalık gibi görünüyordu ardı sıra gelen uğultularını duyunca. Sadece dağınıktı kopuktu kendinden. işte o ardı sıra gelen her uğultu yüzünü sırayla okşayan rüzgar aslında sadece dağınıktı. Bir tarafı sert , bir tarafı anne şefkati gibi gördüklerinden. Belkide dünyayı dolaşıyordu en karlı kışlı havadan , fırtınadan en güzel güneşe ve denize değmişti. Değmişti birçok yüze. Ağlayan küçük bir kızın gözyaşının yönünü değitirecek kadar sertken , gülüşü cenneti anımsatan birinin saçlarınıda aynı narinlikle okşamıştı.. En dar çıkmaz sokaklara girmişti. Ama en ferah okyanusların üstünde dalgaralara da eşlik etmişti. Çocukluk aşkının dudağına değen o rüzgar yıllar sonra senin ciğerlerine doldu belkide?Nasıl benzemezdi bana. Benzemiyordu.Çünkü o bendim. Ben rüzgardım o eşim.

Buyrunuz.