sıkışınca grup halinde anıtkabir e koşan bünyeler

artık kosacak bir yerleri kalmayan bireylerdir. bu ülkeyi yoktan var eden, çökmüş bir milleti ayaklandıran atalarına koşma ihtiyacı duyan insanlardır. ne mutlu ki etrafımızda olan biten o kadar bokluğa rağmen hala atamızı ve onun yaptıklarını düşünenler vardır. ve belki de tek kurtuluş bu olmasa bile, kaybettiğimiz inancımızı yerine getirecek bir davranıştır, sığınmadır.

edit: kötüleyen bünyeler ise tekkelere hücum etsinler, orda beraber cuma sohbetleri yaparlar, atamızı yeren cümleler kurarlar. götlerine giren siyasi oyunlardan sonra ise "atamız burda olsaydı" diye ağlarlar. hadi yol alın, ilerleyin yavaştan.