hala iyi insanlar var

talihsiz bir kazayla ayağımın tabanı yırtılmış ve dikiş atılmıştı. bu yürümemi büyük derecede engelledi tabi. ayağımın üstüne basmakta zorlandığımdan gece wc için kalkınca dikişlerin gerilmesinden olsa gerek ki kanamaya başladı. korkudan sabaha kadar düzgünce uyuyamadım. hatta uyanınca kalkamadım bile direk.

koltuk değneklerim olsa diye düşündüm malum öğrenciyim dikişler iki hafta duracak koltuk değneği alsam benim için büyük masraf olacaktı. malum sosyal paylaşım sitesinde gezginlerin kurduğu bir yardımlaşma sayfası var, aklıma birden oraya yazmak geldi. durumumu anlatıp iki haftalığına ödünç koltuk değneği olan var mı diye sordum. fazla değil on veya on beş dakika içinde hemen cevap geldi. üstelik değnekleri vermek isteyen arkadaş bulunduğum yere toplu taşımayla bir-bir buçuk saat uzaklıktaydı. "olur mu geleyim nolacak" deyip sağolsun kapıma kadar getirdi değnekleri.

ne kadar umutsuz olsam da insanlar konusunda hala iyi insanlar var, onlara buradan sevgiler *