ben hayatta en çok babamı sevdim

henüz 17 yaşına gelmemiş bir kız çocuğunun söylemidir. varsayılan kız çocuğu 17 yaşına gelince baba özgürlüklere karışan hiyerarşik bir kişilik olarak gözükecektir. o ana kadar süper kahraman olarak görünen babanın kızın gözünde ki sıradanlığınıın başlamasıdır. baba gidilecek yerlerin çetelesini tutar kızın güvenliği için, kıza göreyse katı kuralların uygulandığı bir sistemin zavallı bir parçası olarak hissetmesidir kendisini. acı gerçekse ebeveynlerin ölümünden sonra anlaşılan değerleridir. bunu belkide her bayramda gittiğiniz kabristanda anlarsınız.

ama dediğim gibidir. kız çocukarı için 'baba' kavramının ayrı bir muhteviyatı vardır. bu sihir ne yazıkki ergenlik döneminde biter çoğunlukla. sevgiler o yaştan sonra heryere parçalanacak, babaya düşen sevgi miktarı matematiksel olarak düşecektir.

ayrıca;

(bkz: ben hayatta en cok babamı sevdim)