solcuların atatürkçü olmasının garipliği

türkiye'de sol ikiye ayrılır.* sosyalist sol, ve burjuva sol( ya da küçük burjuva solculuğu, liberal-merkez sol, kemalist sol..vs. hepsi aynı kapıya çıkıyor.) (*ama yine de "sol" dediğimiz şey emekten yana olmak olduğundan, burjuvaya sol ekini getirmek ne kadar doğrudur bilmiyorum.*)
başlık kapsamında yorum yapmak gerekirse sosyalist solu ayrıntılı tartışmak gereksizdir. çünkü sosyalist sol dediğimiz kısım kesinlikle kemalist bir tutumla bağdaştırılamaz. sosyalist sol, özel mülkiyete ve üretim araçlarının tekeline karşıdır. burjuva sol dediğimiz kısım ise bunların hepsini sonuna kadar destekler.

sosyalist solcular, mustafa kemal'in izinde* gitmezler. ancak bu durumun mustafa kemal'i sevmek-saymak ile alakası yoktur. sorun kemalizmin gerçekliği algılamada yaşadığı zorluklardır. Sınıftan kopuk, kendi yarattıkları bir dünyada kendi hayalleri ve kurgularıyla hareket eden bir solculuğun sosyalizmle buluşması imkansızdır. Devrimci bir partinin yokluğundan ötürü bilinçsiz geniş işçi yığınlarının AKP'yi bir kurtuluş umudu olarak görmesi kemalizmin tipik bir burjuva siyasetinden oluştuğunu ve solu ne amaçla kullandığını gösteriyor. ve de hala Laiklikle hiçbir ilgisi olmayan bir rejimi laiklik adına savunan bu kemalistler, ilerici olarak adlandırılıyor. hatta emekçileri köle haline getiren burjuva devletin "bağımsızlığı elden gidiyor" diye yaygara koparmaları, mitingler yapmaları anti emperyalist duygular olarak görülebiliyor. ve de en kötüsü cuntalara nasıl destek verileceğini bize gösteriyor. kemalizmin kürt sorununa bakışına girmiyorum bile. çıkardığımız sonuç nedir: sosyalist solun atatürkçü olması gariptir, burjuva solun atatürkçü olması garipsenmeyecek bir durumdur. yineliyorum, bu durumun mustafa kemal'i sevmek-saymak ile alakası yoktur. o kişinin kendisine kalmıştır.