başkasının kumdan kalesini bozan çocuk

Benim kumdan kalemi bozan bi velet vardı almandı. tatil köyü falan yok o zaman daha antalya'da bir otelde kalıyoruz cümbür cemaat. Ben ve kuzenlerim sahile inmişiz napıcaz kumdan kale tabii bütün gün deniz sıkıyor insanı bir yerde. Neyse 4 kuzen aldık kovaları saatlerce güneşin altında ter döktük, kale değil bildiğin buckhingam sarayını inşa ettik. allahım bir güzel oldu bir güzel oldu. Tabii yaş yedi sekiz falan yaa bu sanatçı ruhla mimar mı olsak mühendis mi onu konuşuyoruz. Neyse bizim saray yavrusuna bide sur yaptık biz, çevresine hendek kazıldı, içine kovalarla su falan dolduruldu, oldu mu sana koca bir kale. allah sizi inandırsın sahilin bir başından görülüyordu. ya da benim boyum kısaydı bana büyük geliyordu. neyse herkes "aaa ne güzel" derken sinsi bir alman velet, kendisi gibi alman olan kardeşi ile * bizi seyretmekteydi. Gözlerinden kıskançlığı husumeti açıkça okunuyordu. Bizimkiler bizi yemeğe çağırdıklarında istemeyerek kalemizi bıraktık ve peşlerinden yemeğe gittik ama geri döndüğümüzde kalemizi yerinde bulamayacağımızı nedense biliyorduk.

Yemekten döndüğümüzde beklediğimiz olmuş, iki alman velet kalemizin başına çökmüş, her yerini dağıtmışlardı. yanlarına gidip "napıyosunuz siz lann" çekince velet gözümüzün önünde bi tekme yapıştırıverdi canım kaleye, koca şato yıkılıverdi o anda. tabii bizim mimarlık mühendislik hayalleride yıkıldı o tekmeyle ama orda kalmadı. Noldu tabii yaradana sığınıp bir güzel giriştik biz kuzenlerle bu alman veletlere. Neticede ağır hasarla elimizden kurtulmayı başardılar. ee bizde intikamımızı almayı bir de yurt turizmine sağlam bir tekme atmayı başardık ama çocuk aklı anlamıyor turizm falan. *

sözün kısası bu başkasının kumdan kalesi olsun, şatosu olsun, sarayı olsun yıkan velet ağzı burnu dağıtılacak, mor gözle memleketine geri postalanacak, ayrıca yediği dayak aradan yıllar geçse bile böyle sözlüklere meze olacak çocuktur. Bugün olsa gene döverim valla.